Edward verloor zijn vrouw: ’Onder de streep moet je alles alleen beslissen’

Hij werkt als ICT-docent en acupuncturist.

„Jacky was net een jaar voor zichzelf begonnen; ze reed met een aardappeltwister-aanhangwagen rond. Ze deed eindelijk wat ze écht leuk vond. Maar toen kreeg ze ineens last van haar rug. Ik kon het in mijn praktijk niet oplossen. De pijn nam eigenlijk alleen maar toe.

ADHD

Een MRI-scan liet een vlek in haar rug zien en een daaropvolgende scan van haar hoofd maakte duidelijk hoe fout het zat. Hersenkanker, waarschijnlijk ten gevolge van een uitgezaaid melanoom dat ze veertien jaar eerder in haar oog had.

We kwamen terug in de ziekenhuiskamer en moesten het onze dochters vertellen. Dat deed Jacky even tussendoor, terwijl ik mijn zwager aan de lijn had. Ze had ADHD in het kwadraat en ze was heel nuchter. Achteraf zie ik dat ze waarschijnlijk moeite had om haar emoties te uiten en het daarom snel vertelde.

Moederrol

Ze werd snel heel ziek. Jacky berustte in haar lot. Ik niet. Er kwam zoveel op mij af. We hebben echt nog wel van elkaar genoten die laatste periode, maar het was vooral intens verdrietig. Na haar overlijden stond ik er thuis alleen voor. ’Ik ben jullie vader, ik zal nooit de rol van jullie moeder kunnen vervullen,’ zei ik tegen mijn meiden.

Dat snapten ze. Ze waren altijd twee handen op één buik met Jacky geweest, ik hobbelde er wat achteraan en nu ineens moest ik vooroplopen. Ik heb heel veel steun gehad van mensen in mijn omgeving. Met kerst tuigden vrienden een boom op, er werden bioscoopbonnen door de brievenbus gegooid ‒ ik ben heel dankbaar voor dat netwerk.

Rhodos

Maar onder de streep moet je alles alleen beslissen. Je hebt niemand meer naast je. ’Pap, wordt het niet eens tijd dat je gaat daten,’ vragen de meiden weleens. Ik weet het niet. Ik ben bang dat ik haar met Jacky ga vergelijken, maar ergens lijkt het me ook fijn mijn verhaal bij iemand kwijt te kunnen.

Voor nu zijn mijn dochters het belangrijkst. We lachen gelukkig weer. Mijn oudste heeft een vriend en dat is zo’n toffe peer. De band met mijn kinderen is alleen maar sterker geworden. Jacky en ik zijn destijds op Rhodos getrouwd. Vorig jaar ben ik daar met de meiden op vakantie geweest. We hebben er Jacky’s as uitgestrooid.

Ik ben er heel erg trots op waar ik nu ben. En ook trots op de ontwikkeling van de meiden. Jacky en ik hebben dit drietal toch maar samen voor elkaar gebokst. Ze lijken ook zo op haar…”

Dit hielp

• Eropuit: „Wandelen met de hond. In de natuur zijn. Even janken, alles laten gaan. Het is ook fijn om het met de meiden over hun moeder te hebben. Ze wordt altijd wel in onze gesprekken betrokken.”
• Mooi afscheid: „In de week voor Jacky’s overlijden klopte alles – hoe gek dat misschien ook klinkt. We wilden haar graag zelf naar het crematorium brengen en dat kon in de grote bus van vrienden. Weer een andere vriend maakte de rouwkaart. Dat alles zo op z’n plek viel, was voor mij heel troostend.”
• Delen: „Mannen mogen niet huilen, lijkt wel. Ik vind kwetsbaarheid juist mooi. Het is nu vier jaar geleden dat ik Jacky verloor en nog steeds laat ik er weleens een traan om. Ik zit sinds kort ook in een Facebookgroep met lotgenoten. Ik wil niet te veel in het verleden blijven hangen, maar ik kom nu pas aan verwerken toe.”

Bron: De Telegraaf. Geplaatst 2=7-2024. Foto: © STEF NAGEL